شانس داشتن پسر یا دختر تقریباً مساوی است، با کمی تمایل به پسران. نسبت جنسی در هنگام تولد حدود 105 پسر به 100 دختر است، به این معنی که حدود 51 درصد از نوزادان پسر هستند. این تمایل جزئی به این دلیل است که اسپرم‌های حامل کروموزوم Y، که جنسیت مذکر را تعیین می‌کند، کمی سریع‌تر از اسپرم‌های حامل کروموزوم X، که جنسیت مؤنث را تعیین می‌کند، هستند. با این حال، تفاوت در سرعت به اندازه کافی نیست که تفاوت قابل توجهی در نسبت جنسی کلی ایجاد کند.
چندین عامل وجود دارد که می تواند بر نسبت جنسی در هنگام تولد تأثیر بگذارد، از جمله:
• سن مادر: نسبت جنسی برای نوزادان متولد شده از مادران بالای 35 سال کمی به سمت پسران متمایل است.
• سلامت مادر: برخی از شرایط پزشکی، مانند دیابت، می توانند بر نسبت جنسی در هنگام تولد تأثیر بگذارند.
• ژن های پدر: برخی مطالعات نشان می دهد که ژن های پدر ممکن است در تعیین جنسیت نوزاد نقش داشته باشد.
• عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی، مانند قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص، نیز ممکن است بر نسبت جنسی در هنگام تولد تأثیر بگذارند.
با این حال، تصور می شود که این عوامل فقط تأثیر کمی بر نسبت جنسی کلی دارند. اکثریت قریب به اتفاق نوزادان با نسبت جنسی حدود 105 پسر به 100 دختر متولد می شوند.
